Thursday, September 12, 2013

ഉറവ

മിഴിക്കുള്ളിലൊരുറവയുറങ്ങുന്നുണ്ട്.
ഓര്‍മ്മകളില്‍ നീ വന്ന് നിറയുമ്പോഴെല്ലാം
ഉറവക്കണ്ണ് പൊട്ടിയൊഴുകും.
ഓര്‍മ്മകളെത്ര ഒഴുക്കികളഞ്ഞാലും
തടം വീര്‍ത്ത് വിതുമ്പി വരും.
ഒറ്റചിലമ്പിന്റെ മുത്തുകള്‍ പോലെ
ഓര്‍മ്മകളില്‍ ഉതിര്‍ന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കും.

ജീവനം

അമ്മക്കിത്തിരി കാല്‍ക്കുഴമ്പ്.
അച്ഛനിത്തിരി പനി മരുന്ന്
കുരുമുളകിലൊഴിച്ചൊരു വലി വലിച്ചാല്‍
ഏഴു ജന്മം പനിക്കില്ലെന്ന് അച്ഛന്‍ വൈദ്യന്‍
മകള്‍ക്ക് നൂല് പൊട്ടാത്ത ഒരു പട്ടം.
മേഘത്തില്‍ തൊടണമെന്നവള്‍ വാശി പിടിക്കും.
മോഹമൊരു മേഘമെന്നവള്‍ക്കറിയില്ലല്ലോ.
തൊടാനായും.തൊട്ടെന്ന് ചിരിക്കും.
ഉടലുലഞ്ഞൊരു കാറ്റില്‍ ഓടി മറയും.
ഇല്ലായ്മയുടെ വിറകൂതിയൂതി കഞ്ഞിയാക്കുന്നവള്‍ക്ക്
പ്രണയം വേവിക്കാന്‍ ഒരു ഹൃദയം.

മിഴി

പോകും മുന്നേ എന്റെ പ്രണയം 
പറയാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.
കാത്ത് നിന്നിട്ടുണ്ട്.
ഒരു മുത്തം തന്ന് പോകാന്‍.
നിന്റെ മിഴികളിലേക്ക് നോക്കും പോലെ
കടലാഴങ്ങളില്‍ രമിച്ചിട്ടുണ്ട്.
നിലാവുള്ള രാത്രികളില്‍ 
മാനം നോക്കി കിടക്കണം.
നക്ഷത്രകണ്ണുമായി വരുന്ന നിന്നെ കാണേണം.
കണ്ണൊരു കടലാണ്.
കണ്ണീരിന്റേയും കിനാവിന്റേയും.

മഴയോര്‍മ്മ

ഉടലളവുകളിലെല്ലാം മഴനനയുമ്പോള്‍
പ്രണയമെന്നവള്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല
ഒരു തുള്ളികൊണ്ട് തീരില്ല പ്രണയ സങ്കടങ്ങള്‍.
ഒരു പ്രളയം കൊണ്ട് തീരില്ല കണ്ണീര്‍ മഴ.
വേനലില്‍ പൂക്കുന്ന മരത്തിന്
ഓര്‍മ്മയുടെ ഗന്ധം.

മോഹം

ആകാശ യാനത്തിലൊരമ്മ വരും.
കണ്ണീരിന്‍ തുള്ളികള്‍ തൊട്ട്
സ്വപ്നങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്തെഴുതും.
ഉറക്കം ഞെട്ടി ഉണരാതെ കാണാന്‍
ഉള്ളം നിറയെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ തരും.
തൂവല്‍ ചിറകിലൊരഭയംതരും
ദുരിത മോഹങ്ങള്‍ ചാലിച്ചൊരു ജീവിതം തരും.
തനിയേ കരയാനൊരാകാശം തരും.

കുരുക്ക്

പ്രണയമൊരാരാച്ചാര്‍,
ഉടലനക്കാതെ ഉയിരെടുക്കും വരെ കുരുക്കു മുറുക്കും
നെഞ്ചിലുണ്ട് ഇന്നോളം അറിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത 
പ്രണയത്തിന്റെ ആഴം.
ചുണ്ടിലുണ്ട് നീ തന്ന ചുംബനത്തിന്റെ കയ്പ്
ഇളവെയില്‍ താഴുമ്പോള്‍ മണ്ണിലേക്കിറങ്ങും
പ്രണയസങ്കടങ്ങളുമായ് കുറേ നിഴല്‍ രൂപങ്ങള്‍
കടല്‍ക്കരയിലെ കാറ്റും
അങ്ങാടിയിലെ മരക്കൊമ്പും തേടിയിറങ്ങും.
ഒരു മഴ പെയ്തെങ്കിലെന്നാശിക്കും.
ഉള്ളിലെ തീയണക്കാന്‍ ഒരുമഴക്കുമാവില്ലെന്നറിയില്ലല്ലോ
പനിപിടിച്ച ഉടലും കഫം നിറഞ്ഞ നെഞ്ചും നോക്കി
ഒരിക്കലവള്‍ പറഞ്ഞു പ്രണയപനിയാണെന്ന്.
അവള്‍ക്കറിയില്ലല്ലോ മണ്ണ് മൂടിപോയത്
ഉയിരെടുക്കാതെയാണെന്ന്.

Monday, April 1, 2013

പെയ്ത്ത്


വര്‍ത്തമാ‍നത്തിലലിഞ്ഞിരിക്കവേ ഒരു മഴ.
ഇല ചൂടി ഒരു കുടയായ് നമ്മള്‍
വാക്കിന്‍ തുള്ളികളിലെല്ലാം മഴനനവ്
മനം പെയ്ത് മനസ്സു പെയ്ത് വര്‍ത്തമാനത്തിന്റെ തുള്ളി മുറിയാതെ...
വാക്കിന്‍ തുള്ളികളുതിര്‍ത്ത് നീ മഴയാവുക..
മൊഴികളിലൊഴുകി ഞാനൊരു പുഴയാവാം
സിരകളെ തൊട്ട് ഹൃദയത്തിലുറഞ്ഞ്
പ്രണയചൂടിലാവിയായ് ഒരുമിച്ചൊരു മഴമേഘമാവാം
പെയ്ത് തോര്‍ന്നപ്പോഴൊക്കെയും നെഞ്ചകത്തിത്തിരി ബാക്കിയായി
ഒരു പെരുമഴയാകുമെന്നാരറിഞ്ഞൂ???
അകം വെന്ത ചൂടില്‍ തുള്ളികള്‍ പിന്നെയും ആവിയായി
 
അമ്മക്കിപ്പോഴും കണ്ണീര്‍ പെയ്ത് തോരുന്നേയില്ല..!!!


സദ്ഗതി


സദ്ഗതി:
പാളങ്ങള്‍ എപ്പോഴും അങ്ങനെയാണ്
ആര്‍ത്തിരമ്പിയകന്ന് പോകുവാന്‍ 
നടുനിവര്‍ത്തി കിടന്ന് കൊടുക്കും
ചെകിടോര്‍ത്തല്‍ കേള്‍ക്കാം 
ഹൃദയത്തിന്റെ കിതപ്പും നെഞ്ചകത്തെ നിലവിളിയും.
 
മൊഴി:
വര്‍ത്തമാനത്തില്‍ നിറഞ്ഞ പുഴയായിരുന്നൂ
പറയുവാന്‍ ഏറെ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും
ഒടുവിലത് വാക്കുകളില്‍ വറ്റിപ്പോയി
 
അവള്‍:
അസ്തമയം കണ്ട് കണ്ട് ഒടുവിലവള്‍ കടലില്‍ അസ്തമിച്ചിരുട്ടായി
അവനോ,വെളിച്ചം തിരിയാതെ പിന്നീടൊരിക്കലും വീടെത്തിയതുമില്ല.
 
ഞാനും നീയും:
ഞാന്‍ വഴിയാവാം,നീ വഴി തെളിച്ചൊരു വിളക്കാവുക.
വഴി പിരിയും വരെ നമുക്കൊരു വഴിയാവാം
 
കിനാവ്:
കുതിര്‍ന്നലിയും മുന്നേ എനിക്കൊരു കുട ചൂടണം
കരഞ്ഞ് കലരും മുന്നേ നിന്റെ കണ്ണൊപ്പണം
ഇടറി വീഴും മുന്നേ ഒന്ന് ചിരിക്കണം
നിന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് എനിക്ക് മടങ്ങിവരണം
 
വിട:
മണ്ണു മൂടും മുന്നേ എനിക്കൊരു ചുബനം തരിക
ചുംബന ചൂടിലെരിഞ്ഞെനിക്ക് വെണ്ണീറാവണം
ഓര്‍മ്മകളിലെ ഉഷ്ണത്തിനും നെഞ്ചകത്തെ നെരിപ്പോടിനും ഒരേ പേര്...
 
അമ്മ:
അടുപ്പ് കൂട്ടി തീയൂതിയൂതി മകനേ മകനേ എന്ന്
നിലവിട്ട് വിളിച്ചൊരമ്മ.
അമ്മേ അമ്മേ എന്ന് നൊന്ത് വിറകായ് എരിഞ്ഞോരു മകന്‍
കനലില്‍ അമ്മക്ക് മോക്ഷം
മകനോ,പുകയായ് അമ്മക്കൊരു തുടം കണ്ണീരായ്.